(Με αφορμή την απόρριψη αποβλήτων στην παραλία της Παχιάς Άμμου)
Δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δεν είναι η τελευταία που η δημοτική αρχή Σημανδηράκη απαξιώνει τα αιτήματα και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και συγκεκριμένα της περιοχής του Σταύρου Ακρωτηρίου (κατοίκων και φίλων της περιοχής) που διεκδικούν την αποτροπή καταστροφής της παραλίας και τη μεταφορά του υπό κατασκευή αντλιοστασίου λυμάτων. Μάλιστα, η απαξίωση εκφράζεται από μια πολιτική δύναμη που καυχιέται κατά καιρούς ότι οργανώνει τη δράση της σύμφωνα με το γράμμα του νόμου κι ότι αποτελεί πρότυπο ανεκτικότητας και σεβασμού στις δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτή είναι η τοπική έκφραση της κεντρικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σε βάρος των εργατικών και κοινωνικών αναγκών που, ας μην το κρύβουμε, συνεργάζεται στενά με τον Δήμαρχο Χανίων και κάτω από τις αντίστοιχες κατευθύνσεις. Άλλωστε η στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο προέρχεται ο Δήμαρχος, είναι σε όλους/ες μας γνωστή. Με λίγα λόγια, η δημοτική αρχή οργανώνει με όρεξη και σπουδή ένα έγκλημα που θα προκαλέσει σοβαρά και μη αναστρέψιμα περιβαλλοντικά προβλήματα σε μια παραλία με έντονη διάβρωση, με πανέμορφο φυσικό καταφύγιο αλλά και περιοχή ωοτοκίας για την απειλούμενη με εξαφάνιση θαλάσσια χελώνα καρέτα-καρέτα. Η παραλία της Παχιάς Άμμου δεν είναι η μόνη που κινδυνεύει να καταστραφεί.
Το άλσος των Αγίων Αποστόλων απειλείται με τσιμεντοποίηση εαν προχωρήσουν τα φαραωνικά σχέδια για τη δημιουργία θεάτρου. Ακόμα, το πρώην Στρατόπεδο Μαρκοπούλου - που άνοιξε κάτω από τη δράση του κόσμου της γειτονιάς, των περιβαλλοντικών και κοινωνικών κινημάτων, της εργαζόμενης πλειοψηφίας και που διεκδικούν τη δημιουργία χώρου πρασίνου - κινδυνεύει με την προσπάθεια να δημιουργηθεί χώρος στάθμευσης που θα συμβάλλει στη μείωση του πρασίνου και στην ραγδαία αύξηση του κυκλοφοριακού φόρτου στην ευρύτερη περιοχή. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα έργα ανάπλασης στο κέντρο, χωρίς πάρκινγκ για τους μόνιμους κατοίκους και με απουσία οποιασδήποτε μελέτης για πράσινο (χαρακτηριστικό παράδειγμα η πλατεία 1866). Και όλα αυτά συμβαίνουν, τη στιγμή που έχει μειώθει πάνω από το μισό πράσινο στην πόλη με τα έργα ανάπλασης στον Δημοτικό Κήπο Χανίων και στις γειτονιές. Ακόμα οι εργατικές γειτονιές βιώνουν σήμερα την εγκατάλειψη (Νέα Χώρα) ενώ οι γειτονιές του κέντρου και της περιφέρειάς του συμπιέζονται στον βωμό της διαμόρφωσης ενός εκτεταμένου τουριστικού τοπίου. Η εξελισσόμενη – καταστροφική για τους κατοίκους – αναδιάρθρωση της πόλης έρχεται σε αυτό το δυσμενές τοπίο να εμπορευματοποιήσει/ιδιωτικοποιήσει κάθε πτυχή της, λεηλατώντας τον δημόσιο χώρο και δημιουργώντας μια αβίωτη καθημερινότητα για τους κατοίκους. Είναι ακόμα ένα δείγμα της πολιτικής αλαζονείας της Δημοτικής Αρχής που προσπαθεί να οικειοποιηθεί τις κατακτήσεις του χανιώτικου λαού.
Εχθρός της δημοκρατίας
Η δημοτική αρχή Σημανδηράκη είναι εχθρός της δημοκρατίας, του ανοιχτού διαλόγου, της επικοινωνίας με τους δημότες και τους εργαζόμενους που θα θυμηθεί πάλι στις επόμενες εκλογές. Με αποφάσεις που εξυπηρετούν το τουριστικό και επιχειρηματικό κεφάλαιο ο Δήμαρχος Χανίων και οι συνεργάτες του κάνουν επίδειξη της αλαζονείας τους σε βάρος των κοινωνικών αναγκών και της προστασίας του περιβάλλοντος με αφορμή την προσπάθεια κατασκευής αντλιοστασίου λυμάτων 40 µέτρα από τη θάλασσα στην παραλία της Παχιάς Άµµου. Σε πλήρη ταύτιση με τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, της οποίας απολαμβάνουν την πολιτική στήριξη και ενθάρρυνση στα Χανιά, καθώς και με τη βοήθεια του αντιδραστικού νόμου Βορίδη (όριο εκλογής 3%, πλήρης υποβάθμιση Κοινοτικών Συμβουλίων, Αποκεντρωμένη Διοίκηση κ.λπ.) οργανώνουν και επιχειρούν τη φίμωση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής με όπλο τους τον αυταρχισμό και εμποδίζοντας τη συμμετοχή των κατοίκων και την όποια πρακτική δημοκρατίας στη λήψη αποφάσεων. Αλλά δεν το πετυχαίνουν.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν αξίζει στην πόλη των Χανίων μια διοίκηση που καθημερινά δίνει τα διαπιστευτήρια της στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στους υπεύθυνους μιας πολιτικής που δυσχεραίνει τη ζωή των εργαζόμενων σε κάθε τομέα τη δημόσιας ζωής. Δεν αξίζει, για τις παλαιότερες και νεότερες γενιές, μια πόλη τουριστικό και επιχειρηματικό πάρκο για λίγους και αφιλόξενη για τους πολλούς. Άλλωστε δεν είναι μόνο η καταστροφή του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος. Στις περιοχές της Νέας Χώρας, στα Ταμπακαριά, στο Ακρωτήρι (Μαράθι) και στο κέντρο των Χανίων πραγματοποιείται η μεγαλύτερη επιχείρηση εξωραϊσμού (gentrification) των τελευταίων χρόνων στο όνομα του τουρισμού για λίγους και της... αέναης ανάπτυξης που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και τα φερέφωνα της. Μια πόλη παραδομένη στα χέρια των επιχειρηματιών του τουρισμού και του real estate, ακόμα και της Εκκλησίας, που αχόρταγα κυνηγάει το κέρδος σε βάρος κάθε κοινωνικής πρόνοιας μοιραία θα οδηγήσει τους μόνιμους κάτοικους να φύγουν από την πόλη ή να συμβιβαστούν με την φυλακή πολυτελείας που χτίζουν.
Αιτήματα και διεκδικήσεις
Μπροστά στα κλειστά μυαλά και στη σιωπή που θέλουν να επιβάλλουν τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα σε αγαστή συνεργασία με την δημοτική αρχή, το καθήκον μας δεν είναι άλλο από την αντίσταση και των αγώνα για μια πόλη των αναγκών μας. Όπως έχω ξαναγράψει, τα κινήματα στην πόλη δεν μπορούν να αγωνίζονται μόνο από θέσεις αντίστασης. Χρειάζεται καθολική υπεράσπιση των εργατικών κα κοινωνικών δικαιωμάτων μας, των ελεύθερων χώρων, του περιβάλλοντος και της δημοκρατίας. Ξεκινάμε από την ιδεολογική μάχη. Η τοπική διοίκηση χρησιμοποιεί κάθε όπλο και εργαλείο για να παρουσιαστεί ως δύναμη αλλαγής, ενσυναίσθησης και δημοκρατίας. Για παράδειγμα δείτε το φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου με κεντρικό θέμα «Το σπίτι μας, ο πλανήτης»! Δεν είναι δείγμα του πιο χυδαίου ξεπλύματος που επιχειρεί η δημοτική αρχή Σημανδηράκη για τον εαυτό της τη στιγμή που απαξιώνει τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των Χανιωτών και Χανιωτισσών καταστρέφοντας το περιβάλλον; Δημιουργούν “προσωρινό” χώρο στάθμευσης στο Μαρκόπουλο, κόντρα στη “δημόσια διαβούλευση” που οι ίδιοι διαφημίζουν – θα γίνω δυσάρεστος, δεν υπήρξε ποτέ “δημόσια διαβούλευση” παρά μόνο παρουσίαση έτοιμων σχεδιασμών, και καταστρέφουν τα δέντρα που φύτεψαν οι κάτοικοι της γειτονιάς. Χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο πάνω σ' αυτό; Πρέπει να αναδεικνύουμε τέτοια φαινόμενα.
Ακόμα οφείλουμε να στηρίζουμε τα αιτήματα των κατοίκων. Για παράδειγμα και όσον αφορά τις διεκδικήσεις των κατοίκων και των φίλων της παραλίας της Παχιάς Άμμου δεν μπορούμε να μην υποστηρίξουμε την ανάγκη ύπαρξης μονάδας επεξεργασίας λυμάτων στην περιοχή, ωστόσο σε διαφορετικό σημείο καθώς η θέση αυτή είναι ακατάλληλη. Αλλά χρειάζεται να ανοίγουμε διάφορα ζητήματα. Για παράδειγμα, ο Δήμαρχος Χανίων το έχει βάλει σκοπό της ζωής του να αλλάξει τα Χανιά προς το χειρότερο, αυτό είναι το σχέδιο του. Ψάχνει ακόμα να βρει τα περίφημα περιφερειακά πάρκινγκ και καταλήγει να δημιουργεί χώρους στάθμευσης μέσα σε γειτονιές. Αρνείται τις προτάσεις που κάνει η αντιπολίτευση στην τρεχουσα σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου. Παράλληλα καταργεί βασικούς χώρους στάθμευσης (για μόνιμους κάτοικους, άτομα με αναπηρίες και οικογένειες) και ανοίγει νέες θέσεις για τα ξενοδοχεία, με τη βοήθεια του νομικού πλαισίου που έχε φτιαχτεί για να υπηρετεί τους έχοντες και τους φίλους της κυβέρνησης.
Οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες δεν μπορούν παρά να ζητήσουν την παραίτηση του Δημάρχου Χανίων. Όχι, ότι θα το κάνει. Δεν τρέφω τέτοιες αυταπάτες. Αλλά ένα τέτοιο αίτημα μπορεί να δημιουργήσει πίεση και να αποτελέσει μια αφορμή για περαιτέρω ενδυνάμωση της δράσης των τοπικών κινημάτων. Επιπλέον, απαιτείται να τονίζουμε σε κάθε παρέμβαση μας ότι η διοίκηση Σημανδηράκη διαμόρφωσε «το πολιτικό πλαίσιο για να μπορούν παντός είδους επιχειρηματικά συμφέροντα να στήσουν ένα τεράστιο φαγοπότι πλουτισμού, ασυδοσίας, καταπάτησης δημόσιου χώρου και δικαιωμάτων. Μετέτρεψαν τα Χανιά σε φυτώριο σκανδάλων, διαφθοράς και συγκάλυψης (ακίνητη περιουσία του Δημοτικού Γηροκομείου, επαναφορά «άτυπων» δωρεών-έξτρα του νοσηλίου που δίνει ο ΕΟΠΥΥ, Αγ. Σκέπη, κλινική με παρένθετες μητέρες, χρηματισμός ανώτερων αστυνομικών υπαλλήλων κλπ)» όπως αναφέραμε ως δημοτικό σχήμα της Ανταρσία στα Χανιά στην εκλογική μας διακήρυξη. Τέλος, είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε στην ισχυροποίηση του μαζικού κινήματος και την οργάνωση των αγώνων ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων και των ιδιωτικοποιήσεων, του ρατσισμού και του φασισμού, του σεξισμού και του πολέμου. Δεν είναι αποκομμένες αυτές οι μάχες από ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας. Έτσι κι αλλιώς, ο καλύτερος φίλος των Αμερικανών, των ΝΑΤΟικών και των Ισραηλινών δεν ειναι άλλος από τον Δήμαρχο Χανίων που μαζί με την Αντιπεριφέρεια Χανίων, και την Ελληνική Αστυνομία έχουν θεσμοθετήσει ένα καθεστώς ατιμωρησίας και ανεκτικότητας για τους δολοφόνους των ιμπεριαλιστικών επεμβάεων.
Η πολιτική μάχη είναι συνολική. Συνολικά και οργανωμένα, πρέπει να τη δώσουμε. Με εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και βάζοντας τα αντίστοιχα αιτήματα στις απεργίες μας. Πλέον, κάτω από το βάρος των προβλημάτων και της αντιδημοκρατικής εκτροπής, η περίοδος χάριτος τελείωσε για τον Δήμαρχο – αν υπήρχε ποτέ – όπως έσβησε και η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να παρουσιαστεί ως δύναμη που μαθαίνει από τα “λάθη” της μετά των ιστορικών διαστάσεων απεργιακό συλλαλητήριο για τα Τέμπη στις 28 Φλεβάρη. Οι δημότες το καταλαβαίνουν. Ακόμα και τα τοπικά ΜΜΕ δεν μπορούν να κρύψουν τη δυσαρέσκεια τους για την πολιτική που ακολουθείται. Ασφαλώς, δεν είναι μία μάχη προσανατολισμένη αποκλειστικά στο πρόσωπο του τωρινού Δημάρχου. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι διοίκησαν την πόλη και την περιφέρεια τα τελευταία χρόνια και η σύγκρουση θα είναι με ολόκληρο το καθεστώς που επικρατεί.
Η ένωση των τοπικών αντιδράσεων και των κινημάτων από τα κινήματα στέγης (στα Χανιά, πάνω από 150 κατοικίες και επαγγελματικά κτίρια θα βγουν σε πλειστηριασμό) και των δράσεων υπέρ των ελεύθερων χώρων μέχρι για την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η κοινή πορεία ενάντια σε μια δημοτική αρχή που ξεπουλάει και καταστρέφει κομμάτι κομμάτι την πόλη και στην κυβέρνηση της καταστροφής είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμο. Είναι απαραίτητο. Παράλληλα, κι αυτό εντάσσεται τόσο στην ιδεολογική όσο και στην πολιτική μάχη, χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση για την πόλη που έχουμε ανάγκη ως εργαζόμενοι, γυναίκες, οικογένειες, ατόμα με αναπηρία, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, πρόσφυγες και μετανάστες. Η τοπική Αριστερά και Αναρχία, οι δημοτικές κινήσεις, οι φορείς, οι εργαζόμενοι/ες έχουν να δώσουν αυτό τον αγώνα. Δεν είναι ένας εύκολος δρόμος αλλά και η πόλη των Χανίων, με τέτοια μεγάλη παράδοση αγώνων και δημοκρατίας, δεν μπορεί να μένει ανοχύρωτη μπροστά στις ορέξεις και τα συμφέροντα των λίγων.
Ειρηναίος Μαράκης, πρώην δημοτικός σύμβουλος
